พระอารามหลวงชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร

วัดราชาธิวาสราชวรวิหาร

หรือ วัดราชาธิวาสวิหาร

สังกัดคณะสงฆ์ธรรมยุติกนิกาย (สันนิษฐานเริ่มปรากฏชุมชนวัดเดิมราว พ.ศ. 2310) ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ฝั่งพระนคร ห่างจากสนามหลวงลงทางทิศเหนือ ใกล้ทางด่วนกำแพงเพชร สามเสน พื้นที่ตั้งวัด 34 ไร่ 2 งาน 63 ตารางวา โดยมีพระพรหมวชิรมงคล (สิอ้อชัย คุณวุฒโณ) ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสตั้งแต่ พ.ศ. 2543 – ปัจจุบัน

ประวัติความเป็นมา

วัดราชาธิวาสราชวรวิหาร เป็นวัดสำคัญแห่งหนึ่งของกรุงเทพมหานคร เดิมรู้จักกันในนาม “วัดสมอราย” ได้รับการปฏิสังขรณ์ต่อเนื่องตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 1 ถึงรัชกาลที่ 3 จนถึงสมัยรัชกาลที่ 4 ได้ทรงปฏิสังขรณ์ใหม่และพระราชทานนามว่า “วัดราชาธิวาสวิหาร” มีความหมายว่า “วัดอันเป็นที่ประทับของพระราชา” และเป็นวัดสำคัญในคณะสงฆ์ธรรมยุติกนิกาย

ศาลาการเปรียญ

ประวัติความเป็นมา

อยู่ทางด้านหน้าวัด เป็นอาคารสร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ทรงให้สร้างเลียนแบบศาลาการเปรียญวัดใหญ่สุวรรณาราม จังหวัดเพชรบุรี (ซึ่งเป็นท้องพระโรงเก่าสมัยพระเจ้าเสือ กษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยา)
เสาเป็นไม้ขนาดใหญ่ หลังคามุงกระเบื้อง ประดับช่อฟ้า ใบระกา หางหงส์ มีมุขและมุขลด
ทั้งหน้าหลัง หน้าบันทั้ง 2 ด้าน มีตราเครื่องหมายเป็นสำคัญ คือ ด้านหน้า (ด้านแม่น้ำเจ้าพระยา) มีตราจุลมงกุฎ หรือพระเกี้ยว อันเป็นพระราชลัญจกรในรัชกาลที่ 5 ด้านหลัง (ด้านตะวันออก) มีตราวชิราวุธ อันเป็นพระราชลัญจกรในรัชกาลที่ 6 ศาลาการเปรียญ
หลังนี้เป็นสถาปัตยกรรมไม้ขนาดใหญ่และสวยงาม

พระประทาน

ประวัติความเป็นมา

ในพระอุโบสถเป็นพระพุทธรูปปางสมาธิ พระนามว่า พระสัมพุทธพรรณี

ตำหนัก 4 ฤดู

ประวัติความเป็นมา

เป็นอาคารที่สร้างขึ้นใหม่เป็นแบบตึก สร้างขึ้นโดยจำลองพระตำหนัก 4 ฤดู ในวังสุโขทัยที่รื้อออกไป มีวัสดุที่มาประกอบได้เพียงประตูตัวอาคารเป็นตึกคอนกรีตเสริมเหล็กขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของพระอุโบสถ

ตำหนักสมเด็จพระพันปีหลวง

ประวัติความเป็นมา

เดิมเป็นที่ประทับของสมเด็จพระศรีพัชรินทรา พระบรมราชินีนาถ รัชกาลที่ 7 โปรดให้ย้ายมาจากพระราชวังพญาไททั้งหลัง มาสร้างขึ้นที่ วัดราชาธิวาสวิหารนี้ เมื่อ พ.ศ. 2475