ประวัติวัดใหม่อมตรส

การก่อตั้ง

วัดใหม่อมตรส เดิมชื่อ “วัดวรามตาราม” เชื่อกันว่าสร้างขึ้นในสมัยกรุงธนบุรีราว พ.ศ. 2321 โดยชาวบ้านในย่านบางขุนพรหม

เรื่องราวสำคัญ

ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 5 เมื่อมีการตัดถนนผ่านกลางวัดเดิม ทำให้วัดถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน คือ วัดอินทรวิหาร (ด้านเหนือ) และ วัดใหม่อมตรส (ด้านใต้) โดยรัชกาลที่ 5 ได้พระราชทานนามใหม่ว่า "วัดใหม่อมตรส"

วัดนี้ยังเป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งเก็บรักษา พระสมเด็จบางขุนพรหม พระเครื่องชื่อดังที่มีการเปิดกรุหลายครั้ง และเป็นตำนานในวงการพระเครื่อง

ปัจจุบันวัดยังคงมีบทบาทเป็นศูนย์กลางการประกอบศาสนกิจในชุมชน

เจ้าอาวาสและพระเกจิสำคัญ

• หลวงปู่ลำภู คังคปัญโญ พระเกจิผู้มีชื่อเสียง เคยดำรงตำแหน่งรักษาการเจ้าอาวาส (พ.ศ. 2512)

ความเป็นมาของวัดในปัจจุบัน

นอกจากบทบาทด้านศาสนาแล้ว วัดใหม่อมตรสยังมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของกรุงเทพมหานครอย่างยิ่ง เพราะเป็นหลักฐานสะท้อนการพัฒนาเมืองในยุคต้นรัตนโกสินทร์และสมัยรัชกาลที่ 5 ซึ่งเป็นช่วงที่กรุงเริ่มมีการขยายถนนและโครงสร้างพื้นฐาน วัดแห่งนี้จึงถือเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของ “บางขุนพรหม” ที่ผสานระหว่างความเก่าแก่กับความเปลี่ยนแปลงของเมืองได้อย่างกลมกลืน ภายในวัดยังคงอนุรักษ์โบราณสถานและศิลปกรรมดั้งเดิมไว้หลายจุด เช่น เจดีย์เก่า พระอุโบสถ และพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ รวมถึงวัตถุมงคลสำคัญที่เก็บรักษาไว้ในกรุวัด ซึ่งมีอายุเกินร้อยปี และได้รับการบูรณะอย่างระมัดระวังโดยพระสงฆ์และชุมชนในพื้นที่ วัดใหม่อมตรสยังเป็นสถานที่จัดกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาอย่างต่อเนื่อง เช่น งานเทศน์มหาชาติ งานวันสำคัญทางศาสนา และการอบรมเยาวชน เพื่อสืบสานพระธรรมคำสอนให้คงอยู่ในสังคมเมืองที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา ปัจจุบัน วัดใหม่อมตรสยังคงเปิดให้ประชาชนเข้ามาทำบุญ สักการะพระพุทธรูป และศึกษาประวัติศาสตร์พระเครื่อง โดยเฉพาะพระสมเด็จบางขุนพรหม ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็น “หนึ่งในพระเครื่องที่ทรงคุณค่าที่สุดของเมืองไทย”